Ruh korkuyu arzular. Zihin ise ruha itaat eder. Ruh da zihnin korkuları yönetmesine izin verir. İşte uyum da buradadır!
Bu uyumu anlatmak işte bu kadar kısa ve kolaydır, ama anlamak için üzerinde düşünmek ve bazen de bir ömür harcamak gerekmektedir.
Bu uyumun altında yatan gerçek şudur. Ruh korkuyu arzular, sürekli onun peşinden gider; kısacası ruh korkuya aşıktır, korku da ruha! Ruh korkunun türüne bakmaz, onun istediği sadece korkuyu hissetmektir. Zihin, ruhun korkuya olan aşkını onaylamadığı müddetçe ruh da zihne o korkuların yönetimini vermeyecektir. Nitekim, tüm kaos da zihnin ruha olan bu itaatsizliğinden doğmaktadır.
İnsanların mutsuzluğunun tek nedeni ruh ve zihin arasındaki bu uyumsuzluktur. Diğer tüm her şey bu kaostan doğmaktadır. Hatta zihin kendini bir şey sanıp o kadar ileri gider ki, hasta olanın ruh olduğunu iddia eder. Ruh da ona sen kimsin der! Haklıdır da çünkü bu dünyada ruh hastalıkları diye bir şey yoktur aslında. Dünya’daki Ruh ve Sinir Hastalıkları denilen tüm hastaneler, aslında hasta olan insan zihninin işlevini yitirmesi sonucu kendi hastalığını suçu ruha atıp örtbas etmeye çalışmasından başka bir şey değildir! Dolayısıyla o hastanelerin adı da baştan yanlıştır, çünkü ruh asla hasta olamaz, bu mümkün değildir; ama zihin her zaman hasta olur! Saf, temiz ve sağlıklı doğar her insan, ama neredeyse hepsi hasta olarak ölür! İşte gün gelir hepsi de Freud'un inkar dediği savunma mekanizmasını kullanır; hasta olduğunu inkar eder, suçu başkasına yani ruha atar ve kendi akıl sağlığının yerinde olduğunu iddia eder. Halbuki doğduğundan beri hastalığı ilerlemiş ve neredeyse tedavi edilemez hale gelmiştir; farkında değildir.
Bu uyumu sağlamanın tek yolu insanların korkularıyla tanışması, onları yakından tanıması, onlarla dost olması, onlara hakim olması ve özgür iradesini kullanarak onları iyi yönde yönetmesidir.
Bu yazı Korku Felsefesi kitabımda bahsettiğim bir konunun kısa bir özetidir.
Saygılarımla,
Okan Özel
Not: Aşağıdaki linklere tıklayarak beni sosyal medyadan takip edebilirsiniz:
